کارکرد تحولی خانواده‌‌های دارای فرزند مبتلا به اختلال‌ طیف اوتیسم در مقایسه با خانواده‌های دارای فرزند سالم

مقدمه  داشتن فرزند مبتلا به اختلال‌ طیف اوتیسم، آشکارا تجربه‌ای دشوار برای والدین و خانواده است. اغلب، ناتوانی‌های فراگیر و شدید کودکان مبتلا به ASD با مجموعه‌ای از مشکلات برای مراقبان همراه است. هدف از اجرای این تحقیق، تعیین توانمندی‌های تحولی خانواده‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم و مقایسه‌ی قوت‌ها و ضعف‌های آن‌ها با توانمندی‌های تحولی خانواده‌ی کودکان سالم است. روش کار  این مطالعه از نوع توصیفی پیمایشی است و در شهر مشهد در سال 1392-1393 انجام شده است. تعداد ۶۷ نفر از مادران ارزیابی شده اند؛ ۳۲ مادر کودکان مبتلا به اوتیسم از بین مراکزآموزش کودکان اوتیستیک شهر مشهد و ۳۵ مادر کودکان سالم  از بین مهدکودک‌های این شهر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه‌ی محقق‌ساخته‌ی سنجش کارکرد تحولی خانواده (DFFAQ) برای ارزیابی آن‌ها به‌کار رفته و داده‌های به‌دست‌آمده با روش آماری تحلیل واریانس چندراهه تحلیل شدند. نتایج  در تمام ابعاد تحولی، میانگین نمرات کارکرد تحولی خانواده‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم، پایین‌تر از میانگین نمرات خانواده‌ی کودکان عادی بود. همچنین، در ابعاد علاقه‌مندی و جذب‌شدن به روابط انسانی، حل مسأله‌ی اجتماعی مشترک، تفکر منطقی و انضباط، یافته‌ها تفاوتی معنادار را بین کارکرد تحولی خانواده‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم و کارکرد تحولی خانواده‌ی کودکان سالم نشان دادند. نتیجه‌گیری  می‌توان نتیجه گرفت که کارکرد خانواده‌های گروه اوتیستیک نسبت به گروه کنترل دارای ضعف است.